ŞİİR KALPLERDE

  Ey hayat, durup durup beni sınava sokma. Boşuna zorlayıp beni, kendini yorma. Çok bulundum ben, bu dünyanın vefasızlar sofrasında. Kaç defa kaldım tek başıma, savaşın ortasında. Elim bükülse, kolum kanadım kırılsa da hiddetinden, şiddetinden korkmam, Yüreğim hiç boyun eğmedi, bil ki eğmez asla... Ey hayat! Gönlünde yoksam hatır da sorma. Aşk ile yakıp, sınamaya çalışma. Yürekse bu yürek, yandı yanacağı kadar. Alev oldu, har oldu, kül oldu küllerinden kaç defa yeniden doğdu... Giderim, yoluma engel tanımam. Yanardağ olsan da, ateşinden korkmam... Yelkensizdim kaç okyanus, kaç deniz aştım. Dünyanın cefasıyla ömrümce uğraştım. Yaşarken ölmeyi çok defa tattım. Ölüm fermanımı yazsan da korkmam, Korkmam sevmekten, severken kaybetmekten... Kaç defa vurulur insan can evinden? Bırak git, kopsun inceldinceldiği yerden, Gönlümce yaşarım ben, ölmekten de korkmam... Ayşe Keleş

  Annem derdi ki’ "Hayatı gül bahçesi sanma, dikenleri de olacak’’... Yokuşları çok ama çok yoracak. Gün gelecek şaşıracaksın  hiç ummadıkların kalbini kırıp, canını acıtacak. Sakın pes etme, kendine, yüreğine inanırsan, mutluluk her daim kapını çalacak... Sevmek, derdi annem gönülden olmalı, zengin bir kalbi ara, bukursan dört elle sarıl sakın bırakma. Bu dünya kalmadı,  bak ne şaha ne de sultana Sonra eklerdi, Aklına, kalbine uymayana  hayır demeyi öğren, seni her halinle sever,  yürekten seven... Öyle çok sevildi çünkü annem. Beni bilmezdi, dokunsam bahar biterdi, Hayal etsem silinirdi. Hiç olmadı bekleyenim, Çok sevsem giderdi... Şimdi özlemlerin ustasıyım, hayatın öğrettiklerine hala acemi. Koca alemin içinde ben, aklımda annem. Terli terli su içmemenin anlamını, yalnızlığın iliklerine işleyen sancısını, mutluluğa neden hep geç kaldığımı Biraz geç de olsa anladım. Kaç defa inanıp, kaç defa aldandım. Düştüm yara aldım, beklemek en acısıymış gidenler dönmezmiş annem,  sen gidin

  Onu bunu şunu boşver, sımsıcak atan kalbine kulak ver. Sen değişirsen, değişir dünyan... Üzen kıran ne varsa içinde, çöpe atıver. Bırak hayallerin boyundan büyük olsun, sonsuz olsun masmavi ufkun. Karanlık gecelerde de parlasın kutup yıldızın. Umutlarını yastık, düşlerini yorgan yap. Sevilip, sevince güzelleşir hayat. Yeter ki sen yüreğine güven, her yaşta güzeldir aşk! Yık duvarlarını engellerin, çek üzerine çizgiyi geçmişin. İster yağ, ister es deli rüzgarlar gibi, bu hayat, bu yürek senin bilesin... Ne savun kendini, ne de avut seni silenleri sen de unut. Sevgi, solmayan bir çiçektir, sen yeter ki, yüreğinin kapısını açık tut... Sevdiğin hayatı yaşa, keşkelerin olmasın iyi ki lerinden fazla. Yaşadığın hayatı sev, 'An'ı yaşa, Mutluluğa sakın geç kalma... Ayşe Keleş

  Konduğun dallar kırılsa bile, kanatların var uçabilirsin. Nerede olduğun ne fark eder, kalbinin şarkısını her zaman söyleyebilirsin. Denizler, gökyüzü senin, istediğin kadar özgürce kanat çırpabilirsin. Kara kışta üşüyorsa yüreğin, sıcak iklimlere göç edebilirsin... Batmamak için hep aynı yerde çırpınıp duruyorsun. "Hayat kısa, kuşlar uçuyor" demiş şair, Kuşlar kadar da mı olamıyorsun? Ayşe Keleş

İlmeği kaçan kelimeler, bir bir içimde söküldü. Bu kaçıncı yalancı bahar, kaçıncı Eylüldü? Dinmek bilmeyen yağmurlarda aradım seni. Sen hiç bilmedin ne kadar çok üşüdüğümü... Gidişin Eylüldü. Dalından sararıp düşen yapraklar kadar, sever gibi görünen yalancı bakışın kadar, Puslu ve serin bir Eylül kadar hüzünlüydü... Oysa seni tanımadan önce, benim için hayat annemin kanayan dizimi öpmesi kadar anlamlıydı. Şimdi gözlerimi siliyor anılar, Kalbim yokluğunun girdabında kalakaldı... Sonra her gülüşte, her yüzde seni aradım. Kalbimin duvarlarına sesini gülüşünü astım. Her Eylül, sular altında kaldı ruhum ve ben hala yalnızım... Ayşe Keleş

  Puslu bir geceyim ben, notaları hüzün kokan bir şarkı. Uyuyan kentin sessizliğinde, İçimde bir martının yuva bulma telaşı. Fırtınalara kafa tutan bir yelkenim bazen, bitmez içimdeki durgun bir liman arayışı.   Bu şehri bırakıp gitmek gelir içimden, kendimi avutamam. Bir yanıp, bir söner gözlerimin ışığı puslu bir geceyim ben gökyakut geceleri özleyen...   Kırılır bir vazo gibi düşlerim, hiç bir söz yetmez bazen. Sen, karşı kıyılar gibi ışıldayıp geceleri, uzanır serilirsin ayaklarıma dalgalar gibi. Egilir su içer bir martı avuçlarımdan, çiçekler boy verir bozkırlarımdan...   Penceremi aralar huzur, birden değişir manzaram. Ne zaman, ne zaman sana baksam, ne zaman sana uzansam iyileşir yüreğimdeki yaram...   Karşı kıyılar gibisin, bir o kadar yakınsın, bir o kadar  uzak. Sularının çağlayanına, düşer düşlerim, barut kokusu zaman, gücüm tükenir savaşamam...   Karşı kıyılar gibisin kalbim durmadan sana yol alır, Dalg