ANNEM DERDİ Kİ

 Annem derdi ki’ "Hayatı gül bahçesi sanma,

dikenleri de olacak’’...

Yokuşları çok ama çok yoracak.

Gün gelecek şaşıracaksın 

hiç ummadıkların kalbini kırıp,

canını acıtacak.

Sakın pes etme,

kendine, yüreğine inanırsan,

mutluluk her daim kapını çalacak...

Sevmek, derdi annem gönülden olmalı,

zengin bir kalbi ara,

bukursan dört elle sarıl sakın bırakma.

Bu dünya kalmadı, 

bak ne şaha ne de sultana

Sonra eklerdi,

Aklına, kalbine uymayana 

hayır demeyi öğren,

seni her halinle sever, 

yürekten seven...

Öyle çok sevildi çünkü annem.

Beni bilmezdi,

dokunsam bahar biterdi,

Hayal etsem silinirdi.

Hiç olmadı bekleyenim,

Çok sevsem giderdi...

Şimdi özlemlerin ustasıyım,

hayatın öğrettiklerine hala acemi.

Koca alemin içinde ben,

aklımda annem.

Terli terli su içmemenin anlamını,

yalnızlığın iliklerine işleyen sancısını,

mutluluğa neden hep geç kaldığımı

Biraz geç de olsa anladım.

Kaç defa inanıp, kaç defa aldandım.

Düştüm yara aldım,

beklemek en acısıymış

gidenler dönmezmiş annem, 

sen gidince anladım.

Anladım annem, anladım.

Gül bahçesi değimiş hayat

dikenler acıtırmış,

Ateş yakar

Su ıslatırmış...

Ayşe Keleş