KARŞI KIYILAR GİBİSİN

 

Puslu bir geceyim ben,

notaları hüzün kokan bir şarkı.

Uyuyan kentin sessizliğinde,

İçimde bir martının yuva bulma telaşı.

Fırtınalara kafa tutan bir yelkenim bazen,

bitmez içimdeki durgun bir liman arayışı.

 

Bu şehri bırakıp gitmek gelir içimden,

kendimi avutamam.

Bir yanıp, bir söner gözlerimin ışığı

puslu bir geceyim ben

gökyakut geceleri özleyen...

 

Kırılır bir vazo gibi düşlerim,

hiç bir söz yetmez bazen.

Sen,

karşı kıyılar gibi ışıldayıp geceleri,

uzanır serilirsin ayaklarıma dalgalar gibi.

Egilir su içer bir martı avuçlarımdan,

çiçekler boy verir bozkırlarımdan...

 

Penceremi aralar huzur,

birden değişir manzaram.

Ne zaman, ne zaman sana baksam,

ne zaman sana uzansam

iyileşir yüreğimdeki yaram...

 

Karşı kıyılar gibisin,

bir o kadar yakınsın, bir o kadar  uzak.

Sularının çağlayanına, düşer düşlerim,

barut kokusu zaman,

gücüm tükenir savaşamam...

 

Karşı kıyılar gibisin

kalbim durmadan sana yol alır,

Dalgalanır dalgalanır

Durduramam.

Bir kağıt gemi gibi sular altında kalır,

bir türlü sana ulaşamam...

 

Ayşe Keleş