EYLÜL'DÜ



İlmeği kaçan kelimeler, bir bir içimde söküldü.
Bu kaçıncı yalancı bahar, kaçıncı Eylüldü?
Dinmek bilmeyen yağmurlarda aradım seni.
Sen hiç bilmedin ne kadar çok üşüdüğümü...
Gidişin Eylüldü.
Dalından sararıp düşen yapraklar kadar,
sever gibi görünen yalancı bakışın kadar,
Puslu ve serin bir Eylül kadar hüzünlüydü...
Oysa
seni tanımadan önce, benim için hayat
annemin kanayan dizimi öpmesi kadar anlamlıydı.
Şimdi gözlerimi siliyor anılar,
Kalbim yokluğunun girdabında kalakaldı...
Sonra her gülüşte, her yüzde seni aradım.
Kalbimin duvarlarına sesini gülüşünü astım.
Her Eylül,
sular altında kaldı ruhum ve ben hala yalnızım...
Ayşe Keleş

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

SEN DEĞERLİSİN EŞSİZSİN

BİR KALBİ OLMALI İNSANIN

'AN'I YAŞA💙❤️